A palmera, o chan de adoquin, nada nos abria os ollos pra descubrir o lugar donde o tempo nos levaba, nos transportaba.
In
O teu enderezo electrónico non se publicará Os campos obrigatorios están marcados con *
Comentario *
Nome
Enderezo electrónico
Web
Gardar o meu nome, correo electrónico e web neste navegador para a próxima vez que faga un comentario.
Δ
Deixa unha resposta