Que yo recuerde, bajo palio sólo iba el Sacerdote, portando la Custodia, en la Festividad del Sacramento.
Creo que también, en algunas ocasiones, fue Franco bajo palio, pero eso no se veía pore estos lares.
Comentario por Daniel Garrido Castromán (16-09-2009
Que franco andubiese bajo palio no es de estrañar,el nombraba personalmente los obispos en su finca (España). Haber quien le contradecia…se llego a creer enviado de Dios para salvar occidente,algunos gallegos…,cuando tienen fiebre…
Comentario por Carlos Deaño (06-02-2010 02:31)
Neste caso non era Franco, era o cura Juan Piay, que en Rubiáns tiña case a mesma autoridade.
Comentario por Xurxo (20-04-2010 00:27)
Nunha ocasión, estando no seu púlpito en plena homilía , un parroquiano (Sr Francisco o Conexo), parece que discrepaba sanamente da excesiva duración que ó seu xuízo estaba a ter a disertación do sr cura, e parece que fixo un comentario ó respecto. Pois ben, o sr cura baixou paseniñamente, dirixíuse o fondo, donde estaba o Sr Francisco, espetóulle un par de ostións,voltou ó púlpito e seguíu coa disertación. E todo sen mediar palabra.
Comentario por Xurxo (20-04-2010 00:31)
Non sei cántos anos hai de todas estas historias que se contan eiquí, pero esto clama ó Ceo. Que un cura sexa capaz de facer estas “machotadas” é para romperlle a cara.
Estos señores fixeron moitas falcatruadas que non conducían a ningures. Pero ahí quedóu a fechoría feita por un home do Señor…
Quizá esa “aventura” veña dos anos cincuenta, ou por ahí, que era cando esos indivíduos tiñan tanto poder.
Efectivamente o noso Caudillo sempre facía cousas de ésas, dónde iba. Non lle importaba os cfomentarios negativos que esto acarreaba…
Pero que esto que se conta, o faga un cura de unha aldea perdida na xeografía gallega, non ten perdón de Dios. ¡Vaia exemplo para toda unha Parroquia! ¡Que Deus nos colla confesados! Porque esto que aparecéu ahí, nunca creín que se podría dar na miña terra… E xa vedes cómo a veces se equivoca un. E que cando se trata de curas, pode pasar de todo. Por eso lles chaman “os salvadores da Patria”.
E que os curas teñen tanto xenio… que non dan feito repartindo “obleas”. Por menos que “eso”, teñen pasado cousas moi graves. E como o sangue non chegóu ó río, todo quedóu calmado.
Os feitos que se citan no comentario nº 4 plasma unha realidade e sangue frío daquéles curas da aldea. Unha pena que non haxa cousas destas agora, porque tendrían moito mérito…
Comentario por E. García – 25.04.2013 (25-04-2013 22:13)
Deixa unha resposta