Comenzan as festas e traen fotos de regalo
Estimadas e estimados Amigas e Amigos, para simplificar en xénero, Personas en xeral, mañán 14 comenzan as festas de San Roque co pregón a cargo do maestro da palabra e notable horador, Don José Blanco, Pepiño para as amistades (e incluso para as que non o son tanto).
Con tal motivo (non da lectura do pregón senón polo comenzo das festas) e tamén co desexo de poder descansar un bo rato acabamos de subir a rede unha serie de fotografías para que estedes entretidos naqueles momentos en que o sol escalda un pouco o corpo e prefirades estar a sombra da pantalla do ordenador.
Non che son moitas, só 45, calquera diría que son un montón, pero coñecendo a vosa avidez de material sabemos, e insistimos en decilo, que todo é pouco.
Están colocadas, en orde ascendente de cantidade subida, nas seguintes Galerías: sete fotografías en Os amigos, oito en Outra maneira de vivir e Personas recoñecidas, nove en Vamos a retratarnos e 11 en Primeiras comuñóns.
Espero en que descansedes a aqueles que estedes de bacacións (nos non sabemos o que é iso, hasta non se nos acorda de se se escribe con uve ou con be) os que xa as disfrutaron, que lles quiten o bailao, e os que son como nos pois…¿QUE LLES VAMOS A DECIR? Alguén ten que levantar o país!.
Saber que sempre estamos aquí, o outro lado da pantalla, escoitando os vosos comentarios e suxerencias.
Mañán, lembrar, que comenzamos a sacar a exposición unha década de historias, os 60, a rúa. E tamén será o día en que vos digamos onde se atopan cunha selección fotográfica dos lugares e o plano de seguimento.
Que disfrutedes.
P.D. Este post contén algunha palabra con erros pero non son gramaticais senón irónicos. Para que conste en acta e non nos manden a escola de novo…por favor.
Aquí está o fruto de ter madrugado
Logo de ter madrugado tanto, como comentaba no anterior post, tiña que chegar o fruto de tamaño esforzo.
E aquí está:
58 novas fotografías engadidas a 5 galerías diferentes.
¡Que cansanzo!
Vampos a pillar un andacio despois de realizar tamaño esforzo. Pero coido que vale a pena, ainda que a moitos ainda vos parecerá que é pouco. É que non se pode ter contentos a todo mundo.
Bueno, as galerías onde se atopan son, de menor a maior cantidade de fotos aportadas: Creo en Dios Padre… (8), Os deportes chegaron coa escuadra (9), Soan campás de voda (10), Tradicións nosas, festas e actos (14) e Gaudeamus Igitur (17).
Non está mal para ser un lunes, ¿verdá?.
E que non durmimos só por complacer a audiencia. Espero que me traiades un bonito ramo de flores por si caio en acto de servicio por depauperación.
Pero mentras iso non acontece podedes disfrutar co novo material.
Facendo os deberes da mañán
A quen madruga… pero non creo que sexa sano.
Iso debe de pasar porque isto de levantarse as seis e media da madrugada, porme diante do ordenador e comenzar a preparar fotografías para logo, no auditorio, comenzar a subilas a rede non creo que sexa de personas que teñan a cabeza ben amoeblada. Polo menos non con madeiras nobles, como moito contrachapado barato.
Pero é o que hai, pouco e mal repartido.
E, entre arreglo dos retoques para a instalación da exposición unha década de historias na rúa (o remate deste post indico onde) e outras actividades, vou subindo pouco a pouco unha nova serie de fotografías.
Estas 17 que acabo de instalar no blog corresponden as galerías O carril e Atopando detalles, con 12 e 5, respectivamente.
O longo do día intentarei ir colocando algunhas mais, que xa preparei, nos distintos estantes das nosas galería para que vós podades recollelas tranquilamente e alimentar as vosas memorias para que xurdan do voso interior esas historias que tíñades afastadas nun recuncho do cerebro.
Porque non só vivimos de identificacións, que é o mais importante, tamén queremos historias saidas, vividas personalmente ou que os vosos pais ou avós os contaron ou contan. Historias que nos reencontren co noso pasado. Co noso vivir (ou malvivir). Queremos crear esa historia de microhistorias que conforman unha vila como esta na que vivimos ou nacéchedes. E historias do recorrido. Do que tivéchedes que andar. Do que estades ainda andando. De emigración e inmigración. De traballo e festa. Só vos sabedes o que tedes que contar posto que só vos o vivíchedes.
En canto a exposición dos anos 60, en colaboración con Zona Aberta, podemos contaros que estará nos seguintes establecementos: Boutique del Fumador, Santa Rita, Para el, Xoguetería Codi, Calzados Yosu, Tenda Nosa, Galerías Eduardo, Moto Bazar e Muebles Saavedra.
Posteriormente daremos cumplida información, plano e ubicación dos distintos paneis e vídeo.
De momento esperamos que disfrutedes co que acabamos de subir.
A foto 1000 xa chegou
Era sen tempo.
Non de que chegase a foto mil senón de que subésemos novas fotografías ó blog.
As desculpas sonan a excusas pero é o que hai cando un xa se propón subir todo para arriba vai e os programas para preparalas fotografías e néganse a funcionar.
E cando dicen que non é que non. E entre iso e que o ordenador dáselle por bloquear cada pouco tempo así vamos. É o malo de non ter unha equipación perfecta. Pero co pouco que hai, coidamos, que bastante se fai.
Pero aquí temos a foto número 1.000 perteñecente a galería de Familia>. Non foi a única que entrou, nen será a última do día. Con ela, nesa mesma galería entraron 14 novas fotografías. Na galería de A Vilagarcía de antes foron 10 as fotografías subidas e 14 na de Terra de Artistas.
A pesares de que estamos en verán, especialmente en agosto, e iso nótase no número de comentarios, espero que disfruten con esta nova subida de material fotográfico e que iso sirva para poder disfrutar do verán a pesares da falla de sol. Bueno, isto último é para os residentes en Galicia, posto que os que sodes de fora debedes de estar pasando un calor de mil raios.
Ai, non sabedes o fresquiño que che hai por aquí e como se disfruta. E mais cando ves a televisión e ver como suda a xente. A verdade é que si non vivimos no paraiso debemos estar a dez metros de el.
Estadísticas do blog
Como hoxe non vamos a poder subir xa que estamos nun proceso de almacenar (darvos conta de que estou a escibir en pleno domingo) escaneando unha boa cantidade de fotografías que nos chegaron este venres pasado.
Parte deste material, así como outro que nos foi chegando vía internet, vades a ter ocasión de poder velo durante a semana.
Pero como estaba botando unha ollada polo interior deste blog ocurríuseme recollelos datos estadísticos que temos.
E estes son os resultados:
Temos 87 artigos en portada (88 con este) divididos en 6 categorías. Neles atopamos 184 comentarios.
Donde realmente interesan son na parte dos espacios fotográficos. Contamos con 43 galerías de fotos nos que se almacenan, a día de hoxe, 966 fotografías (está claro que está semana faremos festa coa entrada da cuarta cifra). Pero o importante é a vosa participación sen a cal este blog estaría coxo, coxo, manco e sen vida. 2105 son os comentarios que fixéchedes e que permanecen activos. E iso que non todo o mundo que entra no blog deixa algo escrito, xa que teñen entrado un total de 5803 personas desde catro dos cinco continentes. Só falta por entrar de África.
De fora predomina a presencia de México e Estados Unidos. Dentro de España a presenza, case obvia ainda que hai días que é sobrepasada, de veciños de Vilagarcía, ainda que sabemos a ciencia certa de que moitos se conectan desde lugares con moitas terminais e un só servidor polo que co cómputo xeral estadístico só conta como unha visita. Seguinlle a zaga Pontevedra e Madrid. Logo comprobamos que hai vialgarcianos e vilagarcianas espallados por toda España e todo o mundo.
A todos e todas vos estamos moi agradecidos pola presenza e polo ánimo que nos dades ainda que só sexa coa sensación de que estades ó outro lado desta pantalla. Ainda que estedes calados e observando. Espero que algún día os soltedes e sexades dos que enchan este espacio de comentarios para contar esas microhistorias das que sodes depositarios. Todas e todos temos algo que contar e mostrar ainda que sempre temos a impresión de que non o saberemos facer, que teñamos faltas de ortografía, vergonza ou a idea de ¿a quen lle vai a interesar?. Para esta última direi que a nos, en primeiro lugar, e os demais en segundo, para as demais cuestións o pasamos polo aire. Todos e todas podedes aportar a vosa palliña e xuntos faremos un gran palleiro.
Aquí estamos e gracias por estar vos ahí.
Un abrazo a todo o mundo. Que agosto vos sirva para descansar e alí a donde vaiades lembrar que hai un ordenador para poder botar unha ollada e ver as últimas novedades.
O principio dunha festa dos recordos
Hoxe, 31 de xullo de 2009, remata a exposición unha década de historias,os 60. Bueno, rematar quizá sexa un término un tanto radical e inexacto. O que fai realmente e mudar de lugar. Durante o mes de agosto vai a estar exposta en diversos escaparates de comercios de Vilagarcía en colaboración co CCA Zona Aberta.
Logo, trala chegada do novo curso, a exposición entrará nos institutos Vilagarciáns comenzando polo de o Carril e servindo de apoio as materias curriculares.
Pero o espíritu dos anos 60 mantense presente. Dentro duns meses esa década de cambeos vai a cumplir medio século da súa estrea e nos vamos a seguir lembrándoa. Sobre todo os que nacimos neses anos e vamos a entrar no medio século ou es que naceron antes e o viviron cunha intensidade propia dun adolescente.
Para iso tivemos unha xuntanza no día de hoxe no Auditorio de Vilagarcía. O fin: preparar unha festa-concerto-revival desa época, reunindo, no posible, aos primeiros grupos que sentiron os novos ventos musicais que estaban chegando desde o mundo anglosaxón, como os Lunik´s, os Ibéricos, os Relámpagos ou os Strike’s e por outro lado aquelas veladas creadas o redor da Voz de Arousa con Luis Gómez como executor e no que escoitábamos as voces de Scaloni, Marita ou María Anselma. Non vamos a esquencer o xérmolo desta actividade musical como foi a Tuna Vilagarciana que será, según desexamos, quen abra este espectáculo dos sentidos.
A data que se baralla é para o mes de decembro pero antes hai que desentumecer e darlle calor a algúns dedos e facer que as cordas vocais recobren o entusiasmo daqueles tempos. Ainda que todo o mundo sabe que cincoenta anos no son nada (que febril la mirada, errante en las sombras,…).
O importante neste acto non é a calidade (ainda que os presentes teñen pensado superar con moito o notable alto para tratar de alcanzar o cum laude case sen esforzo) senón ese reencontro emotivo cun tempo, cuns sentimentos, cuns amigos, e as veces con un mesmo e mostralo a unhas xeneracións paralelas e/ou moito mais novas. Poder decir “nos estivemos aquí” e, de feito, estamos. Non é un encontro de vellas “carrozas” é un estoupido de presencia vital. Trasmisión de arte.
Despois de botar unhas risas, que é o que fai falla en tempos de crise, os presentes deixaron patente o seu acto de creación colectiva con esta fotografía nas escaleiras do auditorio.
Tras os primeiros ensaios, previstos para setembro, iremos informando da composición e detalles deste espectáculo creado para o disfrute sonoro e visual dos que viviron eses anos e dos que non pero que desexarían telo feito.
Aumentando a Vilagarcía de onte
Nove novas fotografías van a engrosar a galería de A Vilagarcía de onte. Son poucas pero convirten esta galería na mas chea de todas as que hai neste blog con 135.
E con isto acercámonos peligrosamente as 1.000.
Que as disfruten.
Vilagarcía nos 60
Cesar Díaz de la Jara envíanos un vídeo familiar gravado en Vilagarcía no comenzo dos anos 60.
Nel podemos apreciar a praia de Compostela, a rúa Daviña (daquela lucía outro nome), regatas de dornas, unha lixeira visión do cabo Razo ó fondo, en Ferrazo, o carril,…
O remate de todo contemplamos, a pesares da escuridade e da deficiencia da sensibilidade cinematográfica, o combate naval de San Roque.
Este é un dos exemplos do que tamén nos gustaría recibir como donación. Esta é unha cinta familiar pero donde vemos os cambeos tidos no pobo despois da súa gravación. Esperemos que o exemplo sirva como acicate para que estas películas pasen ó servicio público para o disfrute de todos.
Xa comentamos noutros apartados a recollida de materiais deste tipo que vai desde os anos vinte hasta principios dos sesenta en formatos semiprofesionais ou profesionais pero, paradoxicamente, ainda non recibíramos ningunha en super 8 ou 8mm, un formato mais popular e caseiro.
Ter en conta de que nos encargamos da dixitalización dese material e proporcionaremos os donantes unha copia do donado en DVD para que o poidan ver tranquilamente na súa casa e a devolución do material orixinal, claro.
Disfruten con estes catro minutos de documento visual.
Vilagarcía nos sesenta
Aquelas músicas dos sesenta
Traemos 10 novas fotografías (como podedes ver esta semana botamos a casa pola ventana) que nos ilustran, na súa maioria, sobre aquela música que sonaba polos anos sesenta e que, esperemos, sone de novo na Vilagarcía da primeira década do novo milenio.
A galería donde as podemos atopar é en Dando a nota.
Que as disfruten
Atopado tesouro
No pasado mes de abril e co motivo da exposición Xente Nosa, pensábamos exhibir unha película que acabávamos de atopar. Os problemas derivados do formato no que estaba gravada fíxonos acudir a un lugar que nos o poidesen dixitalizar tendo en conta esa particularidade de extraño formato.
Mediante unha colaboración coa Axencia Audivisual Galega, realizouse o telecinado que non puido estar rematado nas datas que precisábamos. De feito entregousenos nesta semana, tres meses despois.
Estábamos nervosos xa que non sabíamos o que podíamos atopar no seu interior. E esta ansiedade acougou tralo primeiro pase particular que fixemos. No seu interior atopamos imaxes, realizadas cámara en man por un afecionado, nos anos que podemos datar nos primeiros trinta do século XX. Alí atopamos entre outras cousas a escuadra inglesa nunha das súas últimas visitas a nosa ría, sendo recibidos a porta do concello polo alcalde Elpidio Villaverde (primeiro alcalde da Segunda República), regatas de snipes, traiñas, gravacións familiares, Cortegada, chegada de trasatlánticos a vila, a praia Compostela, etc. En fin, todo un tesouro que se atopaba oculto nun escuro faiado esperando cunha man amiga o rescatase e que vise de novo a luz. Seguro que hoxe en día moitos destes tesouros ainda seguen agardando a chegada dun rescatador que no lo faga chegar.
O marxen podedes ver algúns dos fotogramas desta serie de películas que fan un total de sesenta minutos mais para o noso/voso arquivo.
En breve poderedes ver estas imaxes en movimento ven a través deste mundo virtual ou no real.
Proximamente daremos conta das imaxes