Fai unha seman que pronunciou o seu adeus para sempre, mañan luns as sete e media da tarde, celebrarase un acto relixioso organizado pola sua familia.
Luisita foi durante moitos anos, un dos meus idolos, a tiña nos primeiros lugares, tras o Capitan Trueno, A Cenicienta e o Jabato. Luisita, buscou a sua independencia economica, laboralmente, como peluquera, tamen restauraba e pintaba uñas. Eu tiña o pelo largo, miña nai torturabame a diario facendome unha trenza ou moño que me facia ver as estrelas con aquelas orquillas conqué as veces ainda soño. Un dia, a miña Mamá, chamou a Luisita e de un tixeretazo cortoume a trenza, que se gardou na miña casa con moito primor nunha bolsa de tela. Foi ahi cando Luisita entrou no meu ranking, na miña lista imaxinaria e particular das admiracions e dos cariños.
Luisita foi unha muller avanzada no seu tempo, casara con Roque Varela, lembramolos como unha parexa moi feliz e unida.
Chegou a hora da despedida, boa viaxe Luisa, nacemos para pasar este tramite, moitas gracias pola tua vida, por axudar no discurrir de facer pobo, de botar unha man, de ser unha boa persoa.
A sua familia o noso sentimento de pesar e de respeto.
Deixa unha resposta