Desde moi neno supo das inxusticias da vida, viviu con un Pai que non o deixaron traballar por pensar de distinta maneira, ese Pai acorralado,agochado nun zulo, sometido polas suas ideas. Fillo de Rosa a de Rianxo e de Paco, responsable da UGT no ano 1936, en Vilaxoan, castigado e represaliado sistematicamente ate a sua morte.
Paco, nun momento dado emigrou, a Francia, e…¡Respirou¡ Era outro mundo, acabouse o medo, podia falar, reclamar o que era seu, ¡Canto botou de menos a os seus, aquela Nai, Rosa, suas irmans…Paco cando pasaron os anos casou, tivo catro fillos, que por circunstancias el os criou, esto non era normal. Paco era, é será un cacho de ser humano.
Cando estaba ben era un asiduo dos actos do Faiado, dou a cara en EMIGRANTES RETORNADOS, tiña que facer todo o que seu Pai tiña prohibido.
Nunca o esquenceremos, apreciamolo como el merecia, queda na nosa Memoria para sempre.
Ata sempre Paco
Deixa unha resposta