Finou Antonio, fillo de Paca é Tarata




Fagamos memoria: finou Antonio Paredes Romero en Venezuela, donde vivía desde o ano 1961-62.

Antonio era fillo de Antonio Paredes Suárez (Tarata) e Francisca Romero (Paca). Os pais de Antonio emigraron a Venezuela nos anos cincuenta.

daquela, Venezuela, era unha especie de “terra prometida”. Aos poucos foron levando ós fillos, primeiro Antonio, logo Carlos e a última, Beatriz.

Antonio e os seus irmáns quedaron a vivir cos avós maternos, Lola Losada é Ramón Rodríguez, que mais que avós foron pais dos tres nenos, a quenes foron qúen de facer felices. Vivían na que hoxe é rúa Baldosa, perto do barrio do Castro, unha rúa moi pequena, pero con moita miga. As portas e ventanas abertas, os cantos das nais escoitábanse con frecuencia facendo as labores da casa. Os veciños moi ben levados, cando había un cumpreanos celebrabao todo o mundo, cando unha veciña esquencia o azucar ía buscalo a casa da de enfrente.

Lembramos familias do barrio, Luisita Fernandez e os seus fillos, un de eles Tatá, xogador do milloriño do Arousa, Rogelio Vázquez e familia, Fita e Enrique Jiménez, cos seus tres fillos, o Arousán e a súa longa familia, os Moya, a familia Sanmiguel rexentando o bar “Entra y Verás”, Pilar, que a lembramos cunhas gafas de miopía potente e un paraguas aberto tapando o sol en pleno Xullo, a familia Guerrero atendendo a bar “Los Tres Balcones”, Giraldina e Serafin co “Bar Jup”, a tenda de Salustiano, o taller de Waldo Cerqueiras, o taller de costura de Lolecha, as pasantías e escola de Candelitas, a Pension Kuki da familia Bazarra… Nese ambiente criarónse Antonio, Carlos e Beatriz.

Na súa casa tamén vivían os seus tíos solteiros, Moncho é Miguel (Chúa) ate que casaron.

Un bo día os país decidiron que había que xuntarse, e, aos poucos, como xa contamos, foron levando aos rapaces, como tiña que ser.

Non imos contar a vida desta familia, que é a nosa, Antonio, por vía paterna, é neto de Esmeralda Suárez, seu pai, Tarata, criouno miña avoa María e a miña tía Antonia, porque Esmeralda tivo que traballar nos barcos da emigración como camarera, xa que quedara viuva con tres fillos ós vinteoito anos.

Esta historia tócanos o corazón, Antonio era o noso curmán, pero o pasado caenos enriba cheo de bos retazos. Lembramos moitísimas cousas, que non se nos esquenzan, Antonio Paredes Romero tampouco esquenceu Vilagarcía e solicitou ser cinza de Vilagarcía. Voltar ao seu fogar, misturarse coa súa terra, as súas raíces, amores de infancia, cachos de vida, memorias de cada un… SEMPRE CON NOS!

Ata sempre primo!


Deixa unha resposta

O teu enderezo electrónico non se publicará Os campos obrigatorios están marcados con *