Vendo esta foto, meu pensamento me vai para aquéla persoa que tiña un negocio na Praza do Obelisco, facendo esquina, que se chamaba “SOFÍA”. Demostra esto que a señora citada e máis a súa filla eran como dúas gotas de auga.
Ó lado do negocio tiña a súa parada o autobús que iba a Vilaxoán. Por eso, parte dos seus clientes sempre eran do mesmo lugar. Ademáis de zapatillas che vendía outras “chilindradas” que sólo as mulleres sabían comprar, entre outras cousas, habría prendas interiores, para muller e home. Seguro que estaba moi surtida en todas estas “músicas”. O seu home, creo que traballóu en Simeón, posiblemente na Banca Simeón. Non recordo ben si foi daquéles cobradores a domicilio, como foi meu pai, traballando no Banco de La Coruña. Se levaban moi ben, un e outro. Eu tamén era amiguete do fillo chamado Roque, igual que seu pai.
Esta xente non sei si non tería unha finca pola zona de Cornazo (pola Veiga) porque eu os teño encontrado no camiño con certa frecuencia, pero máis ben por este tempo de vran. Moi boa persoa o señor Roque e familia. Ainda me acordo cando o noso Tucho do FAIADO moceaba con esta muller que está na foto. Era un home coas ideas moi fixas. E ahí o demostróu. No como outros que parecían quitados daquéla canción de Julio Iglesias, que decía, entre outras cousas…
“Ni soy de aquí,
ni soy de allá”…
Así eran aquéles tempos nos anos 1945, ou por ahí. Os coches funcionando con gasógeno, (leña ou carbón), como combustible. Aquélo era como as películas dos Hermanos Marx, cando iban nun tren que estaban destrozando porque non tiñan outro modo de chegar o seu destino: “¡Más madera, esto es la guerra”! Así decían eles rompendo o tren e botando a madeira na caldeira.
Para terminar quero mandar un saudiño ó noso Tucho, a súa filla Teresa, unha muller de moita calidade, como corresponde ás súas raíces e seu pobo.
A última vez que a vin foi o día de San Simón, ahí en Vilagarcía. Despóis de comer fumos hasta a festa e non vin a naide que eu coñecera. Normal, porque esto me pasa sempre que vou ahí.
¡Cóidate moito, Tuchiño! Nos vemos…
—————————————
Deixa unha resposta