Hoxe non temos tempo a colocar as nosas fotos, as vosas fotos na casa de TODOS, na do Faiado da Memoria.
Pero non queremos pasar sin dar os bos dias e desexarvos moita saude.
¡Aquéles mozos que collían parexa en Vilaxoán e non iban no autobús de Pereira para disfrutar dese paseo tan romántico era como para cerrar o libro, tal como fai o cura na misa!… ¡Aquéles tempos tan felices aínda que nada tiveras! Aquéla felicidade non a podes ter sempre, porque a vida, non sempre che da o mesmo… Si o tempo é de castañas, pois éso… ¡Castañas!
Si é tempo de revenidas… O mesmo que no parrafo anterior… É si é tempo de uvas, máis do mesmo, como ten que ser.
Ésa zona que indica á foto do día, corresponde á laguna que se formaba antes do recheo que houbo na zona chamada do “Hollo”, naquél muelle de carga e descarga de madeiras de unha fábrica de madeiras ubicada naquéla zona, na parte esquerda según se vai, cara alá…
Era tamén “ese” un paseo para namorados da zona de Vilagarcía… Alá ó final era a “meta” das parexas. É Dios sabe cántos nenos fóron concebidos no que eu chamo “meta”, que tiña un nome moi “rebulideiro” que eu non quero reproducir aquí, para que certas persoas non me tilde de algo que non deseo escoitar… A xente do meu tempo sabe ben todo o que eu non vou a decir. Eu sólo digo: “fin da etapa”, pola zona da Escollera…
Con bó tempo, era un paseo moi bonito. Para mín era un paseo que formaba parte do camiño a percorrer… Pero como os tempos aquéles eran tan felices, todos non encontrábamos no mesmo barco. E volvíamos a facer este camiño, sin acordarte que o día anterior xa o habías feito igual, hasta cando te das conta que ten razón Julio Iglesias, con aquélas cantarelas que diron a volta ó mundo, cando cantaba con estilo propio… “LA VIDA SIGUE IGUAL”… (Pero era moi bonito),
porque xa dixo aquél poeta… “EL AMOR ES ALGO MARAVILLOSO”…
No meu caso, todo canto me rodeaba tiven que deixalo porque me esperaba outro tipo de vida incerta, para mín.
E todo o que quedóu atrás, foi como para imprimir no libro dos grandes recordos personais. A vida nos enseña un pouco cada día. Nadie nacéu aprendido. E hai cousas que os libros tampouco cho enseñaban (daquéla)…
Decía o poeta aquél: “LA VIDA ES UN OSCURECER ETERNO”. E o vamos deixar aquí, como si esto fóra por capítulos.
………………………………..
E.Garcia – Santiago 2014 (21-08-2014
Deixa unha resposta