Hoxe a señorita Margarita, compañeira de viaxe, levantadora de ánimos deste monicaco aquí presente, está de cumpreanos. Cantos? Poucos, que máis da. Esta como unha rosa enmbuida na súa etapa de capullo, esperando florecer algún día destes. Porque lle queda moito que dar de sí aínda que ela diga sempre aquilo de “si me colle isto cuns anos menos…” Pero xa quixeran moitas (e moitos) máis xóvenes que ela ter o arranque e desparrame de entusiasmo que ela lle pon a aquilo que emprende, sexa sobre a Memoria, a cuestión política ou calquera inxustiza que se lle cruce.
Hai moita Margarita por diante e moito que esperar dela.
Feliz Aniversario, presiosa, e a celebralo.
Deixa unha resposta