Categoría: Guillán

Do noso blogueiro Roberto e seus irmans. El era de Salvaterra do Miño pero por motivos laborables chegou a Vilagarcia, atopou a Melala…o corazon fixo chispitas e casaron, naceron os fillos, pero a vida e como e. Roberto enfermou e morreu moi novo. O que non morreu foi a sua lembranza, a sua memoria.

¡Canto se vota en falta a presencia dun ser querido cando este xa non está entre nos..¡Iste é ocaso do noso querido pai Roberto Ocaña Estévez;querido por todalas persoas quo o coñecian.Era ademais de un extraordinario pai un auténtico manitas.Reparaba aparatos de radio,planchas,acometida eléctrica cando fallaba na aldea ,puña inyeicións ós enfermos que o necesitaban….e un sinfín de cousas que el facia altruistamente, ata que a enfermidade puido con él.Finou con 48 anos pero nos 15 que puiden disfrutar do seu cariño hacia todos nos, e algo que xamais se me borrará da mente mentras viva.El era todo cariño e bondade, e alá a onde iva sempre facia un montón de amigos polo seu carácter i forma de ser. Veu de Salvaterra do Miño pra traballar na Céltica de Eduardo Garcia Reboredo que o foi buscar porque o coñecia, e sabia que como limador non habia outro coma el.Esta foto que está coa miña nai e do dia que casou Nieves Campos no parque Rosalia Castro. Millóns de bicos PAPÄ
Comentario por Roberto Ocaña (29-10-2012 23:25)