Un neno celebra a sua festa de Primeira Comunion ca sua familia e amigos. Dia de estrea e festa
Categoría: Guillán
-
-
Rogelio Cascallar
De paseo pola finca que rodeaba a preciosa casa na que vivian Rogelio e a sua familia. Estaba situada ao final da rua San Jose, a esquerda, inmediato a via do tren. Cando se cruzaba a via chegabamos a Caldihuela
-
Os novios ca sua familia
En Guillan, era o 1964, a data pode ter erros, imos de voda, ao final da ceremonia na igrexa a fotografia dos novios cos invitados.
-
Ibamos de voda
En Guillan, a familia retratase na porta da igrexa. Estamos na entrada dos anos sesenta.
-
Mocedade de Guillan
. El primero por la derecha es Manolo Bouzas el 2° es Jacobo Bujan de Pereira el 3° Pepe Garcia de Guillan el 4° Toño Gomez (+) de La Caldihuela.
Agachados Ramon Gomez (Chito) de La Caldihuela, Manolito (+) de Guillan y Yo.
Santiago Bua
La chica es Carmiña Caeiro, trabajó en cristalería Pontevedresa
Creo que el segundo por la derecha era mi primo Toño que murió ahogado
Rosario Maneiro
-
-
-
-
Entrada a Pereira
Pasando a via do tren a dereita habia un edificio propiedad de Juan Vazquez, un pouco mais para adiante a Fonte das Pias, camiño de Pereira, a Caldihuela e Guillan sin asfaltar
-
Pais da familia Ocaña Novoa
Do noso blogueiro Roberto e seus irmans. El era de Salvaterra do Miño pero por motivos laborables chegou a Vilagarcia, atopou a Melala…o corazon fixo chispitas e casaron, naceron os fillos, pero a vida e como e. Roberto enfermou e morreu moi novo. O que non morreu foi a sua lembranza, a sua memoria.
¡Canto se vota en falta a presencia dun ser querido cando este xa non está entre nos..¡Iste é ocaso do noso querido pai Roberto Ocaña Estévez;querido por todalas persoas quo o coñecian.Era ademais de un extraordinario pai un auténtico manitas.Reparaba aparatos de radio,planchas,acometida eléctrica cando fallaba na aldea ,puña inyeicións ós enfermos que o necesitaban….e un sinfín de cousas que el facia altruistamente, ata que a enfermidade puido con él.Finou con 48 anos pero nos 15 que puiden disfrutar do seu cariño hacia todos nos, e algo que xamais se me borrará da mente mentras viva.El era todo cariño e bondade, e alá a onde iva sempre facia un montón de amigos polo seu carácter i forma de ser. Veu de Salvaterra do Miño pra traballar na Céltica de Eduardo Garcia Reboredo que o foi buscar porque o coñecia, e sabia que como limador non habia outro coma el.Esta foto que está coa miña nai e do dia que casou Nieves Campos no parque Rosalia Castro. Millóns de bicos PAPÄ
Comentario por Roberto Ocaña (29-10-2012 23:25)
