Unha verdadeira xoia esteticamente falando. Somos conscientes que non valia pra o desenrolo normal do puerto, na foto vemos os barcos fondeados por fora da estructura do muelle. Eso non quita que como sempre decimos, se mantuvese o MUELLE DE FERRO.
Como en varios lugares da Gran Bretaña, ou en Portugalete, mostra do patrimonio histórico da arquitectura e a inxeniería do ferro do seculo xix, das mesmas datas que o noso
Que bonito seria.
A nosa relacion cos barcos era totalmente distinta, o que mais se parecia a vida de eses turistas era coller a motora do meu Pai e ir a Cortegada a xantar os domingos. Os barcos nosos falaban de traballo. O barco sueco viña cargado de turistas…na nosa zona eso era algo que non estaba para o noso presente de finais dos sesenta.
Quizas algun dia…
Bueno pois afortunadamente as cousas cambearon.
Escomenzamos a derradeira seman de Novembro, as subidas de hoxe estan en POSANDO, A VILAGARCIA DE ONTE, PERSOAS RECORDADAS E A PRAIA DE COMPOSTELA.
En portada, o chamado malecon, a esquerda a Alameda, unha carretera de adoquins e O MAR.
Bos dias e moitisima saude.
Inaugurouse no ano 1946, tiña un aforo de unhas setecentas persoas, xunto co Fantasio e Cervantes forman parte de unha memoria colectiva, de varias xeneracions de vilagarcians que disfrutamos cas peliculas que se proxetaban, que crecemos cas grandes estrellas do celuloide nos tres cines da vila.
Requetepeinado por Luisa, atras o bar que tamen era vivenda da familia, de esas casas que habia antes que por fora daba a impresion que eran pequenas. Logo, non o eran tanto.
A casa alta era donde vivian as familias Petinal e Casalderrey, na Praza de Ravella, pegada a casiña pequena foi en principio a casa propiedade dos pais de Luisa Perez, tiñan un bar que co tempo, cando venderon, pasou a ser o Bar Campos.
Ali dou a luz Luisa a os seus fillos, Nito, Luis Carlos e Manuel Angel.
Na actualidade, O Faiado da Memoria
Principios dos anos sesenta, diante da capela no barrio do San Roque, a dereita o garda municipal é Sousa, que xunto a Mariño marcaron un estilo de autoritarismo, nunha epoca que calquer exceso con uniforme era posible.
Era o ano 1955, o alcalde, Jacobo Rey Daviña, diante co seu uniforme de garda municipal, Mariño, a esquerda os carteis do cine, espacio utilizado para a publicidade das peliculas. A procesion está a pasar polo Obelisco
A dereita, a coñecida como casa dos Herveiros, a continuacion o Sanatorio de Anduiza, un medico xinecologo que creou a primeira clinica donde se paria en Vilagarcia. Boa falta fixo como referencia, foi toda unha innovacion.
En este sanatorio nacimos muchos niños vilagarcianos en los años cincuenta y primeros sesenta.
La casa que invade la acera era la de la “Herveira”. Había sido Ayuntamiento y Notaría en el Siglo XIX.
Comentario por javier bouzada (01-05-2010 19:41)
Subidas en OUTRA MANEIRA DE VIVIR, CORNAZO, OS AMIGOS , SOAN CAMPAS DE VODA é A VILAGARCIA DE ONTE.
En portada, festas patronais no ano 1966, se retiraba do centro da praza o pedestal que utilizaban os gardas locais pra dirixir o trafico. Na fotografia o vemos a esquerda
Bos dias, saude para todos.