A Carmen, a sua filla, a o seu xenro Alvaro Cardalda, irmans e resto da familia o noso sentimento de afecto no pasamento do Jose Benito.
Categoría: Memento
-
-
Na memoria de Maria del Carmen Araujo
Neta de Ramiro Araujo e Pura que vivian en Trabanca Sardiñeira.
A SUA FAMILIA O NOSO SENTIDO PESAME
-
Finou Vicente Lopez Cabido
Vicente era un dos fillos de Don Vicente Lopez e da sua dona, irman do actor Simon Cabido, esta familia, a familia Lopez Cabido viviu no Ramal un tempo. O Pai foi profesor no Instituto Calvo Sotelo entre os anos cincoenta e sesenta, de el gardan os seus alumnos unhas boas lembranzas como profesor e tamen como persoa.
Vicente vivia en Pontevedra, os seus restos se velaran nun dos tanatorios da capital, no momento que saia a esquela a colgaremos nesta paxina.
A toda a familia de Vicente as nosas sinceras condolencias.
-
Despedimos a Antonio Crespo Vicente
Sentimos que non nos enteraramos antes do pasamento de Antonio Crespo, faltan minutos para o seu enterro, a os seus fillos, noras netos e irman Teresita unha aperta sentida na despedida de Antonio.
-
Na memoria de Suso o Fandiño.
Suso, de Trabanca Sardiñeira, a sua irman Carmen tivera un fillo de solteira, de aquela as mulleres somentes tiñan fillos por amor, na actualidade somos quen gracias a investigacion a ter un fillo elexido, non fai falta que teña Pai.
Ese fillo de Carmen foi un pouco fillo do seu irman, toda a vida estivo pendiente do seu sobriño Juan, un neno que se criou no amparo da sua familia. Suso andaba embarcado e cando viña os xogetes e os detalles para o neno que tanto queria..
Juan foi educado con uns valores que a dia de hoxe andan bastante escasos. Suso o tio enfermou, vivia co sobriño é con Nieves a sua muller. Nieves ten problemas fisicos pero nunca deixou de coidar a Suso. Gustarianos poder felicitar a o Fandiño, foi un privilexiado, amarono profundamente.
Juan, Nieves…e tamen Jesus Daniel, de oito anos neto da familia que ten un profundo disgusto polo pasamento do seu tio.avó
A os seus sobriños, especialmente a Juan Manuel é Nieves, o noso sentido pesame, no pasamento do seu tio.
-
Finou Dani Barcala
Nun terrible accidente de moto nas inmediaccions de Jerez. Dani de Trabanca, estudiara no colexio da Escardia nos seus inicios xunto a o seu irman Quique.
A sua familia o noso sentimento de pesar.
-
Na Memoria de Cristian Bouzas Losada
Finou Cristian Bouzas Losada, fillo de Rosa e Juan.
Tremendamente difícil escribir esto, Cristian perdeu fai uns anos ao seu irman Juan, un exemplo de bondad, de cordura, de sensatez. Un neno que naceu con un problema incurable que o iba deixando cada vez con mais incapacidade para moverse. Falamos de Juan conscientemente, porqué non debemos esquencelo, non é ajeno a o que estamos contando.
Cristian, seu irman, iniciou no dia de hoxe o seu ultimo voo, a sua ultima viaxe.encantarianos escribir unhas letras de esperanza, de literatura fantástica sobre o mais alá, pero nos e moi difícil. Para eso teriamos que creer en algo tan irreal…..
Lembramos a Carmen avoa, a o seu home que axudaron a criar os netos, na sua casa frente a o antiguo correos. Lembramos a Juan o Pai, aquel mozo tan guapo de Vilaxoan, amigo, dentro dos que nos movíamos no mundo antifranquista.
Rosa Losada a NAI, unha persoa boa que lle tocou vivir cousas que non debía vivir nadie, pero ela Rosa moito menos. Porqué non o merece, demasiado boa, con unhas reflexions impresionantes.
A nosa esperanza no dia de hoxe é esa terceira filla a mais pequena, Marta Bouzas Losada, licenciada en medicina, unha señora doctora moi intelixente, e traballadora. Ela será o apoio da sua Mama, ten que ser, a que bote todas as mans en sanar feridas terriblemente lacerantes e dolorosas.
Cristian como Juan no noso corazón e memoria, na nosa casa sentimos os pesares de esta familia, que fai moitisimos anos que forma parte das nosas vidas.
Nun ratiño veremos a Rosa, subiremos a esquela.
-
Finou Juan Manuel
Acabamos de recibir a terrible noticia do pasamento do fillo de Pili e Juan Antonio. De repente abrense as portas da casa pra recibir tan terrible nova, abrazo enorme para todos, pra os pais, pra Estefania, fillos, toda a familia, unha familia moi coñecida e querida, nunca fixeron dano, para toda a colectividade vilagarcian non deixa de ser unha terrible data.
Que os seus seres queridos sexan quen a ter consuelo, teñen todos a tarea e a obriga de axudar cos nenos de Juan, de botarlle as duas mans a Estefania.
Como diria Echenique, o que nos queda do fillo ausente.
-
-
Todos os que somos do pobo estamos tristes
Morreu Angela Blanco, Angelita a do carrito, polo tanto hoxe o carrito esta pechado, o carrito está de luto, o carrito esta triste.
A fotografia non é nada boa pero reflexa un pouco o que queremos, Angelita e o carrito.
Ela nacera en Boiro, outra das suas irmans Mercedes casara co meu curman Moncho Berride, fillo da miña tia Rosa Teijeiro.e tamen se veu para O Carril.
Angelita traballou na venta das chucherias no ambigú do Teatro Cine Cervantes, enfrente estaba o carrito, pasado o tempo o desplazaron para o Obelisco, xa fai unha chea de anos que o atende o seu fillo, Angel.
Bueno o que lembro e a infancia, adolescencia e mocedade de centos de vilagarcians que tivemos unha relacion con Angelita a do carrito. A sua timida sonrisa, a sua educacion, a sua bondade. Patrimonio sentimental de Vilagarcia, aqueles domingos a saida do cine os paseos do Cervantes a Alameda, as almendras garrapiñadas, os cacahuetes, o coco, as patatas fritas se xuntaban nunha mezcla ca nosa vida, cas nosas ilusions e sentimentos.
A ver si a nosa xente en vez de poñer unhas letras feas (DEP)lembra algunha anecdota da sua infancia co carrito, con Angelita, ou con Angel que é a continuacion da sua Nai.
Por suposto temos unha deuda con Angelita, servicio publico dos nenos de Vilagarcia, sempre a o pé do cañon traballando.
Moitas gracias Angelita, ata sempre.
Un abrazo a os seus fillos, noras e netos, o seu dor na data de hoxe é un pouco o dor de TODOS
