Categoría: Memento

Fillo do matrimonio de Eugenio Iglesias e a sua dona, chegados a Illa de Cortegada de guardians, Genucho e os seus irmans criaronse en Cortegada.

De moi novo, co seu amigo Claudio Ameneiro, iba con  meu pai Felipe, na nosa motora, con Pepe Abuin,  con Segundo Abelenda e algun mais que non lembro a cria de mexilon a Illa de Salvora. A relacion desde tan noviños co mundo do mar.

Genucho transcurrido o tempo casou con Maria do Carmen, os dous rexentaron en Padron unha panaderia confiteria, ate a sua xubilacion.

A vida pasa, hoxe o despedimos para sempre na sua derradeira viaxe.

Ata sempre, animo a sua familia

Como un mazazo  como unha puñalada  recibin a noticia da morte de Juan, fillo de Otilia Miguez e Seso Giraldez.

Porque fumos moi amigos dos seus pais, durante anos, na miña casa os sabados pola noite celebrabamos unha cea unhas cuantas persoas, entre elas Otilia e Seso, os pais de Juan.

Un grupo que sentiamos ser como familia, ou mais, xuntos, vivimos, unha chea de cousas, de acontecementos, bos e menos bos. Uns queriamos as familias dos outros.

¡Cantas cousas lembro na data de hoxe¡

Juan Daniel, como o resto dos seus irmans, son un cacho de pan.

¡Canto sinto que se vaia¡ Sempre o lembrarei, nunca se ira da miña memoria, nin do meu corazon.

Unha aperta a sua compañeira, fillas e irmans de Juan Daniel.

Montse Fontan Perez, de Trabanca Sardiñeira, filla de Lolita e Jose Maria, Nai de Ismael, compañeira de Pedro…
Da familia Abuin, de aquela familia do Carril, que tivo que sufrir unha chea de traxedias por defender as boas ideas, a democracia, a igualdade.
O pobo, a causa da liberdade, debelle moito a Manuela, Joaquin, Juan ,Moncho, Maruja e Montserrat Abuin, que era a aboa de Montse, sin esquencer a Antonio Meaños, asesinado precisamente polos seus valores en contra do fascismo

Montse era moi valiente,  tiña a satisfaccion na sua vida de ser a Nai de Ismael. A vida era de outro cor ao caron de Ismael.
Montse, como a sua Nai Lolita,  sentia orgullo de nacer da familia Abuin. Ela era clarisima na sua forma de sentir e de vivir, por suposto na hora de votar
A sua, unha familia estupenda, moi unidos, criados de unha forma moi feliz
Gratitude por todo elo, sentimos despedir a Montse tan nova, a o fillo, pais, a Pedro, irmans e a toda a xente que a queria, decirlles que mentras a botemos de menos, mentras a amemos, estara con nos, nunca se ira de todo.
Forza, moita pena pola nosa parte, tamen moito cariño

Fai unha seman que pronunciou o seu adeus para sempre, mañan luns as sete e media da tarde, celebrarase un acto relixioso organizado pola sua familia.

Luisita foi durante moitos anos, un dos meus idolos, a tiña nos primeiros lugares, tras o Capitan Trueno, A Cenicienta e o Jabato. Luisita, buscou a sua independencia economica, laboralmente, como peluquera, tamen restauraba e pintaba uñas. Eu tiña o pelo largo, miña nai torturabame a diario facendome unha trenza ou moño que me facia ver as estrelas con aquelas orquillas conqué as veces ainda soño. Un dia, a miña Mamá, chamou a Luisita e de un tixeretazo cortoume a trenza, que se gardou na miña casa con moito primor nunha bolsa de tela. Foi ahi cando Luisita entrou no meu ranking, na miña lista imaxinaria e particular das admiracions e dos cariños.

Luisita foi unha muller avanzada no seu tempo, casara con Roque Varela, lembramolos como unha parexa moi feliz e unida.

Chegou a hora da despedida, boa viaxe Luisa, nacemos para pasar este tramite, moitas gracias pola tua vida, por axudar no discurrir de facer pobo, de botar unha man, de ser unha boa persoa.

A sua familia o noso sentimento de pesar e de respeto.

Informamos que os restos de Clara Melendez atopanse no Tanatorio de Arousa, a sua velacion, a despedida a Clara xa esta activada.

De nove a doce trinta sera o acto de acompañamento de pesame a sua familia.

Logo, sera incinerada.

Clara, moi querida no pobo, despedida para sempre.

Foise Clara Melendez Cuadrado, unica filla de Geni e Luis Melendez. Finou sin avisos previos de esas mortes traumaticas pra quen queda, que hiela os sentimentos con un dor que non se pode explicar.
Asi esta Jesus o esposo de Clara, asi estan Geni e Luis, arrepiados polo vacio, pola sensacion de soedade dolorosa que chegou as suas vidas. Clara deixa tres fillos, a pequena, moi pequena, de doce anos.
Estaba chea de vida, unha inxustiza as mortes a esas idades, con esas circunstancias.
Clara vivia en Madrid, sera trasladada a Vilagarcia, cando teñamos esquela a subimos.
NAMENTRAS, UNHA APERTA CHEA DE CALOR PARA OS SEUS SERES QUERIDOS

Juan Jose Quintans acude na sua ultima viaxe a sua casa. El valora o feito de dormir para sempre no seu pobo, ca sua familia. Repetimos o noso sentimento pola sua morte.

La Señora Dña. María Teresa Penide Colomer
D.E.P.
Falleció el 18 de agosto de 2024, a los 77 años de edad.
Su esposo: MANUEL LÓPEZ LORENZO.
Hijos: ALFREDO, MARÍA y ALBERTO.
Hijos políticos: ELT, IBÁN y MARILUZ.
Nietos: OTTO y EIMT; LUCÍA y MARA.
Hermano: MANOLO.
Sobrinos, primos y demás familia.

Participan a sus familiares y amigos de tan sensible pérdida y agradecen todas las muestras de cariño recibidas.

SU INCINERACIÓN SE REALIZÓ EN LA MÁS ESTRICTA INTIMIDAD FAMILIAR.

Pontevedra, 18 de agosto de 2024.

Servicios Funerarios San Marcos – 986 86 10 11 (24 h)

O noso sentido pesame, Teresuca viviu moitos anos en Vilagarcia, estudiou nas Franciscanas, membro da familia de Irlanda Penide.

Pilar Buhigas, a nena pequena de Carmiña García Reboredo, a nena pequena de toda a familia, a que se criou na casa familiar, desapareceu no día de hoxe.

Pilar sempre foi moi alegre, deses ollos que falan sós, case sempre cunha visión positiva da vida, aínda que non sempre as campas tocasen bonito.

Amiga e colaboradora do Faiado da Memoria, axudounos moitas veces a buscar as raices, sobre todo, do Barrio da Prosperidade, quen o coñecía como ninguén. Pilar chamábanos, e presentábase voluntaria cando vía algunha foto que coñecía ben.

COMO A IMOS BOTAR DE MENOS!

A Pili, Mon e Rafa, orfos, moi orfos na data de hoxe, a nosa calor en forma de aperta.  Pilarita era unha NAI para botar de menos.

Nós sentímola moi profundamente e con moitísimo cariño.