Categoría: Memento

Coñecida por Geli, criada na rua Santa Lucia, vivia a sua familia no primeiro edificio de pisos, que se habia construido nesa rua.

A recordo nos anos setenta do brazo da sua Nai casi sempre. moi querida, moi protexida e moi simpatica.

Sentimos pena de que todo aquilo que nos contaron na nosa infancia, o do ceo o do inferno, non sexa asi como moi veridico. Nos gustaria pensar que ao final do camiño, pra algunhas persoas,  está a porta aberta do ceo. Por exemplo para Geli.

A Luz e Javier, o resto da familia o noso sentimento polo pasamento da sua irman.

 

Coa familia González Diz únennos sentimentos que van moito mais alá do que impoñen, as veces, os convencionalismos familiares.
A verdade é que lles queremos.
A Lelucha, a Rodrigo, ao noso Paco, ao seu fillo Paco.
A Rosa aquela muller feita lección de vida.
Cando pasaba pola casa donde estaba agachado o seu home, recen casados cun bebé de meses, Rosa finxía ir lavar o rio, levaba a roupa, a tina, e a gritos decíalle a súa cuñada (era a que tiña agochado ao seu irmán e home de Rosa) que lle quedara coa nena, co bebé, para que Paco poidese vela súa filla. Que triste!
Todo por defender aos mariñeiros de Vilaxoán no conflito da sardiña. Paco Diz era o cargo principal do Sindicato UGT, secretario de Acción Marítima.
No día de hoxe, Lelucha, a filla mais nova de Rosa e Paco, casada con Rodrigo, teñen outra pérdida nas súas vidas: o seu fillo Rodrigo, finou nesta triste xornada.
Non teño palabras. Teño moitos sentimentos, tristeza e rabia.
Unha aperta moi forte

Asi escomenza o mes de Decembro, levandose un bó veciño da nosa vila. Miro Carregal, persoa entrañable, que nos seus tempos mozos foi un gran xogador de futbol, no Arosa por suposto, pero tamen no Pontevedra, futbolista con letras de ouro.

Miro nacera no Campo de Barro, donde hoxe deixa un espacio valeiro.

A sua familia o noso sentido pesame, tal como está a vida non deixa de ser un privilexio ter con nos tantos anos a os seres queridos.

Coidalo tanto tempo.

O Faiado da Memoria, sumase nas condolencias a familia i expresa o seu sentimento de pesar.

Celia Balsa quedara na nosa memoria como unha eficiente funcionaria do concello de Vilagarcia. A sua familia o noso sentido pesame.

Enviamos o noso sentido pesame a os seus irmans,  sobriños, e resto da sua familia e amigos

Rut Villanueva Oliveira, filla de Cristina y Eduardo. Por distintas razóns eramos daquela, nos anos noventa un grupo de amigos, tan unidos, tan queridos que o compartíamos todo, os fillos tamÉn.

AsÍ, no dÍa de hoxe, no dÍa anterior a enterrar a Rut, non estamos para nada, e terrible o que estamos a vivir.

Rut era profesora nun colexio de Valdeorras, atopouse mal e, sen despedirse, foise.

Á súa nai Cristina, e a Thomas, a súa parexa, o seu compañeiro, cun futuro programado entre Rut e el, están desolados. O mais duro da vida e enterrar un fillo.

Rut era unha muller moi apegada á súa nai, queríalle moitisimo, desde moi pequerrecha, cando a os domingos nos xuntabamos as amigas cas respectivas familias. Cando os nosos fillos aínda non chegaran a idade de abandonar os nidos.

“Mamá, vete con Marga, ella te ayudará”

Nunca esquencerei a súa alegría, a súa fermosa risa. Quedará sempre con nós.

SEMPRE

Sentimos moito non enterarnos antes, Tito xa foi velado e despedido no dia de hoxe as cinco da tarde. A sua familia o noso respeto e sentimento polo pasamento de Tito.

Fillo de Eladio, da molinera das Carolinas. Fernando, casado con Jesusa Iglesias, pai de Loli, Fernando e Guillermo . A vida non dura sempre, no dia de hoxe tocoulle a Fernando Guillan, un home afable e cheo de paz.

A sua dona, fillos, fillos politicos, netos, o noso sentido pesame