Categoría: As nosas e as vosas cousas


  • Mañan no Faiado

    O  3 de noviembre do 2021, Vilagarcía marcaba unha pauta. O cementerio municipal de Rubiáns era o lugar escollido para emprender o Plan Cuadrienal de Memoria Democrática en Galicia. Un acordo entre a Universidade de Santiago de Compostela e a Xunta, impulsado po la Secretaría de Estado de Memoria Democrática, permitía que o  grupo Histagra iniciara a búsqueda de restos dos asesinados por Franco.

    A colaboracion dos membros do Faiado da Memoria FOI MOI IMPORTANTE. Facia unha chea de anos que a investigacion feita desde Vilagarcia habia sido donada a PROXETO NOMES E VOCES.

    Esto ben a conto de que o arqueologo que estubo a pé de fosa a diario foi Francisco Alonso. ( como coordinador do equipo de arqueólogos, o profesor José Carlos Sánchez Pardo)

    Para nos, por moitas vivencias anteriores, foi tremendamente impactante, que aquel rapaz tan novo fose quen a movernos os sentimentos de tal maneira. Estaba a buscar os restos de aquela xente que tanto admiramos e levamos clavados no corazon.

    Francisco Alonso e o autor do libro que se presenta no Faiado da Memoria o proximo venres.

    Debemoslle un respeto e un cariño.

    Gracias compañero, gracias por todo, por TANTO

     


  • PROXIMO VENRES AS OITO

    A CIDADE DA SELVA, traballo de HISTORIA sobre a xente da guerrilla, defensores da DEMOCRACIA contra a dictadura.

    Non deixedes de vir a escoitar, o tema merece a pena, os oradores IMPORTANTES


  • NON ESQUENZAMOS, MOITA MEMORIA

    O proximo sabado xa sabedes que celebramos o xantar da LIBERDADE. cando finou o dictador nada se podia celebrar, coarenta anos ca boca pechada, cosida a medo, nas casas se falaba en voz baixa da catadura dos do bigotito, brillantina e pistola no cinto..

    O dito, o sabado que ben, dia 15 no churrasco de Rubians vemonos, as duas da tarde.

    DIGNIDADE, DEMOCRACIA, XUSTICIA, REPARACION…LIBERDADE


  • A investigacion ao servicio de todos

    Onte, Xesus Santos e Carlos Cimadevila ofreceronos o resultado dos seus estudios e investigacions, nun acto MOI agradable que nos ofreceron na sede do FAIADO DA MEMORIA.

    Imposible mostrar, falar, saber, sin pasar o traballo de pisar arquivos. A xente da memoria sabemolo ben. Moi agradecidos pola presencia e informacion sobre os CAMPOS DE CONCENTRACION do Barbanza, que nos contaron onte.

    Gracias a Xesus Santos e a Carlos Cimadevila, Presidente da Comision pola Memoria do Barbanza.

    Non esquencemos a actuacion de Helena, de Barahunda que a capela inundou o Faiado ca voz maravillosa que ela ten.

    GRACIAS COMPAÑEIROS.

    Ata a seguinte


  • Xoves dia 6 as oito da tarde

    DE SEMPRE interesoume a cultura do silencio. Aqueles que están e non están ou, simplemente, non queren estar. O silencio na cultura é algo virtual, unha trampa, todos convéncense del, ata que alguén di o contrario, entón os silencios esváense. O que estaba de último está de primeiro. Hoxe quería eu escribir sobre Xesús Santos, rianxeiro admirable e ser humano bo e xeneroso. Doblemente admirado pola fidelidade á memoria e á historia da súa terra e do seu pobo. A verdade, cando un é fiel a un lugar, cando por máis un é dese lugar, un é rianxeiro. Está no berce do pensamento máis transgresor e europeísta da cultura galega. Rianxo é Rianxo. Xesús Santos é iso, un rianxeiro de voz profunda e sonora, poeta, historiador, divulgador, actor de teatro. É fillo da memoria do seu pobo. Esa súa ollada estraña e intensa descifrando o laberinto. Sempre me impresionou a súa verba sosegada, a súa palabra, ese Rianxo que leva dentro. O mestre de quen falo vive en Asados, onde tamén naceu e viviu Manuel Antonio, o grande poeta do mar, o máis grande dos poetas vangardistas que tivemos neste país. De Xesús podería eu falar aquí moitísimas cousas, nembargantes, non o vou facer. Chégame dende estas páxinas renderlle gratitude a quen entregou parte da súa vida á cultura, ao seu pobo e a ese microcosmos que é Rianxo, o seu amor a unha terra, a un silencio. Así é Xesús Santos.

    ARTIGO DE MANUEL TEIRA


  • Xantar para disfrutar

    O sabado 15, celebramos algo que no seu dia non estaba permitido. O final da DICTADURA. A entrada de aire limpio, donde os seres humanos podiamos vivir con entendemento, paz e liberdade.

     


  • Este xoves, no FAIADO

    Recibimos o xoves proximo, dia seis a XESUS SANTOS, historiador de Rianxo, de Asados, autor de varios estudios e investigacions sobre a represion nos campos de concentracion na sua zona.

    Ven da man da COMISION POLA MEMORIA DO BARBANZA, presenta a Xesus o seu Presidente, Carlos Cimadevila.

    Lembrade que nos gustaria que chegara a xente a escaleira do noso local, botade unha man, ASISTIR


  • O XOVES PROXIMO DIA 6

    A presentacion corre a conta da COMISION POLA MEMORIA DO BARBANZA, do seu Presidente Carlos Cimadevila, compañeiros da Memoria Historica na outra banda da Ria de Arousa.

    A investigacion de Xesus Santos centrase nos Campos de Concentracion da Pobra, Muros e Rianxo.

    Portas abertas no Faiado da Memoria o Xoves dia seis as oito da tarde


  • O dia seis de Febreiro presentacion do libro de XESUS SANTOS

    A presentacion vai a conta da COMISION POLA MEMORIA DO BARBANZA, do seu Presidente Carlos Cimadevila, compañeiros da Memoria Historica na outra banda da Ria de Arousa.

    A investigacion de Xesus Santos centrase nos Campos de Concentracion da Pobra, Muros e Rianxo.

    Portas abertas no Faiado da Memoria o Xoves dia seis as oito da tarde


  • De hoxe nunha seman

    O proximo Xoves, dia seis de Febreiro, as oito da tarde no Faiado da Memoria, temos a presentacion da ultima obra do rianxeiro Xesus Santos.

    Xesus, profesor, natural de Asados, é un animador da MEMORIA, DA FALA E DA CULTURA en xeral.

    Artigo de M.X BLANCO na Voz de Galicia

    De ter nacido noutro lugar de Galicia que non fora Asados é probable que a biografía de Xesús Santos non fora a que agora ansía escribir. Ou iso pensa el. Pero alí, naquela aldea de Rianxo, tivo a fortuna de formarse cando a educación, sobre todo no rural, era máis que deficitaria. Estudou Bacharelato na academia de Xosé Bandín: «É unha persoa á que lle debemos moito, porque grazas a el un feixe de mozos da miña xeración preparámonos para seguir estudando ou conseguir postos de traballo relevantes».

    Estudos en Compostela

    El optou pola primeira vía, a formativa, aínda que recoñece que case bota a perder unha oportunidade que, tendo en conta o contexto histórico, non era habitual: «Despois de saír da aldea para estudar Maxisterio, o certo é que me gustaba moito a vida de Compostela e os resultados académicos non foron os desexados. Pero chegou un castigo de meus pais en forma de duros traballos para que quixera regresar e esforzarme». E foi desta segunda volta cando Xesús Santos entrou en contacto coa literatura e co galeguismo. Vendo as poesías que escribía, un compañeiro da pensión levouno ao Café Español e desde aquela converteuse nun asiduo dos faladoiros que alí tiñan lugar: «Había intercambio de opinións e falábase de literatura. Daquela publicábase moi pouco en galego, pero eu sempre aforraba para mercar aqueles dous ou tres libros que saían cada ano».

    Mentres estudaba en Santiago, tivo o seu primeiro contacto con Airiños, que foi definitivo: «Sumeime no ano 1956. Tiven acceso a algúns libros que se salvaran da requisa, o que me motivou tanto que xa nunca fun quen de perder o contacto». De novo en Asados, coa compañía de teatro que alí trataba de subsistir, Xesús Santos descubriu que existía unha lingua galega, unha cultura e unha idiosincrasia: «A partir de entón dediqueime a defender o galego». Tanto foi así que na escola de Maxisterio, onde desempeñou o seu primeiro traballo como docente, era coñecido coma o mestre galeguista.

    A súa vida como profesor descorreu despois por Pontevedra, Val do Dubra, Boiro e finalmente Calo, onde estivo más de dúas décadas, ata que se xubilou. Como activista cultural, a súa traxectoria sempre estivo ligada a Airiños e ao teatro en galego: «Ata os anos 60, as obras que representabamos eran de tipo costumista, pero despois decidimos darlle unha viraxe á compañía e eliximos A fiestra valdeira de Rafael Dieste».

    O grupo sufriu os efectos da censura máis dura, con sancións incluídas, pero non se rendeu xamais: «O mérito de Airiños é a resistencia. Nunca demos o brazo a torcer, aínda cando se nos impedía representar seguiamos ensaiando e faciamos obras para grupos reducidos da aldea». Ramón Pimentel foi o primeiro líder desa resistencia: «Un xastre valente que nunca emigrou», sinala Santos. El axudouno: «Entre os dous aguantamos o grupo ata que a finais dos 90, cando el xa tiña preto de 80 anos, eu asumín as rendas».

    Coa pluma na man

    Tamén como escritor, o rianxeiro quixo defender o galego. Aínda que empezou como poeta, sendo mestre pasouse ao teatro: «Escribín un par de obras para escolares a comezos dos 80, porque non había practicamente nada en galego». Logo converteuse en rescatador do pasado da súa terra: «Coñecín a Xosé Comoxo e arrastroume para publicar varios libros de historia local». Os dous están agora a darlle forma a un novo volume vinculado á tradición musical da vila.

    Como escritor, Xesús Santos tiña ata hai pouco unha espiña cravada, crear unha gran obra de teatro. Desquitouse con O viquingo converso, un relato sobre as orixes do desembarco de Catoira, levado aos escenarios pola compañía Úrsula. Agora soña con inmortalizar a súa propia historia, recoller nun libro os recordos da infancia e da mocidade, a loita á que se entregou e tamén a decepción que o embarga hoxe: «Dóeme ver o camiño que segue o galego, o pouco que se fala xa e o castelanizado que está incluso nas aldeas». El que tanto arriscou para que a lingua nai non morrera para sempre.

    Un honor pra INICIATIVA DE VILAGARCIA POLA MEMORIA é tamen pra O FAIADO a presencia de Xesus Santos e de Carlos Cimadevila (Presidente da Comision da Memoria do Barbanza)o proximo xoves