Como un mazazo como unha puñalada recibin a noticia da morte de Juan, fillo de Otilia Miguez e Seso Giraldez.
Porque fumos moi amigos dos seus pais, durante anos, na miña casa os sabados pola noite celebrabamos unha cea unhas cuantas persoas, entre elas Otilia e Seso, os pais de Juan.
Un grupo que sentiamos ser como familia, ou mais, xuntos, vivimos, unha chea de cousas, de acontecementos, bos e menos bos. Uns queriamos as familias dos outros.
¡Cantas cousas lembro na data de hoxe¡
Juan Daniel, como o resto dos seus irmans, son un cacho de pan.
¡Canto sinto que se vaia¡ Sempre o lembrarei, nunca se ira da miña memoria, nin do meu corazon.
Unha aperta a sua compañeira, fillas e irmans de Juan Daniel.
Deixa unha resposta