NUNCA nos acostumbraremos a admitir estas cousas que fixeron, o de acercar Vilagarcia a o mar se convirtiu no alonxamento, no asfaltado, no rechazo a un medio, o mar, que foi a nosa vida na vila,que nos alimentou en epocas de fame, que nos dou vida como espacio turistico, mantidas e veraneos de xente moi finisima que salia nos periodicos veraneando en Vilagarcia, esto daba publicidade a o pobo dos anos vinte, vestia moitisimo.
Deixa unha resposta