Subidas en TRABANCA BADIÑA E A TORRE, ca sua xente na celebracion das festas, no San Miguel.
Bueno, queda moito otoño e moito inverno, pero nunca choveu que non escampara, e os que somos de este lado do mundo sabemos que temos que tirar para diante, ca choiva, ca humedade e co frio.
Bos dias, boas festas.
A tía Manuela, co fillo Albino e o xenro José Rodriguez ( o ribiricho )
Manuela Camiño Otero, ( a de Anxel ) a maior de dous irmáns, nada en Trabanca Badiña o 3 de decembro do 1900
Casou os 19 anos, con José Perez ( Pepe o cespón ) tivo 6 fillos, Jsé Luis, Manolo, Angel, (Albino ) Teresa, Felisa e Eduardo, esté último naceu despois de finar seu pai nun accidente de traballo, no ano 1936, naqueles tempos sin ningunha indenización, nin paga, nin orfandade, Manuela tiña 35 anos, traballou no campo, sementaba centeo, avea…tiña unha pequena facenda con porcos, galiñas e unha vaca, criaba os becerros, vendía o leite..
Era unha grn conversadora, con un caracter alegre e don de xentes, tiña unha memoria excelente, leía moi ben, ela presumía de ter ido á escola de BALADÍA, coñecía a todo o mundo e sabía a edá dos da casa o dos alleos. Sempre me recordaba o día do meu nacemento e do bautizo, ela foi quen me levou a igrexa no colo,daquela as nais quedaban na casa.
Celebrou o seu centenario con todo o sentido, finou ós 102 anos, o día 7 de decembro de 2003.Para min foi como a aboa que nunca tiven, creo que algo erdei dela.
Comentario por lolita camiño (22-04-2011 18:52)
Trabuqueime ca data do seu pasamento, ( un lapsus ) foi o 7 de Maio do 2003
Comentario por lolita camiño (22-04-2011 23:36)
Lolita :Tiven o pracer de coñecer a tua tia Manuela e a verdade que tiña unha mente privilexiada .Recordo que xa cunha idade avanzada fixo unha viaxe a Arxentina pra visitar uns parientes, e o regreso me comentaba que durante a sua estancia nese pais ,se acostumbrara a tomar un vaso de viño tinto ás comidas ;o que eu lle preguntei con cara de asombro simulado.¿É iso certo, Sr Manuela ?….¡Non me diga¡…Ó cual me respostou..¡¡Pero con gaseosa é¡¡…¡¡¡Con gaseosa¡¡¡ Repitiume.Recordo tamén que si lle facia unha pequena visita cando chegaba á casa, a sua filla ou a neta Mari Carmen lle preguntaban ¿Sabes quen te veu visitar ?Ó cual respostaba .¡É será Roberto¡E alá me contaba anécdotas da sua vida que como a de tanta xente, non foi nada fácil naqueles tempos.Daba gusto escoitala.Pena que eu non dispuña de muito tempo .Entrañable Sr Manuela e familia pola que sinto un gran aprecio.Bicos pra todos Saudos
Comentario por Roberto Ocaña (10-05-2011 01:20)
Efectivamente Roberto,a tía Manuela viaxou a Arxentina no ano 1987 a piques de cumprir 87 anos, alí emigraron dous fillos o mai vello José Luis e o mais novo Eduardo.
Gracias polas túas cariñosas palabras, Un saudo
Comentario por lolita camiño (12-06-2011 23:11)
Deixa unha resposta