O faiado: Galería de vídeos

NA PROCURA DOS ÓSOS PARA QUE FALEN

Con motivo do CINEUROPA de 2022, o noso documetal REMOVENDO A TERRA, que narra os momentosa da apertura da fosa común do cemiterio municipal tratando de buscar e identificar os corpos de 19 personas asasinadas e enterradas nela, foi exhibido en paralelo no canal de televisión en streaming FILMIN.

Nos non o poidemos apreciar ao non contar con ese canal na tv da casa pero chegounos esa captura da pantalla e encántanos vela valoración que lle dan a película (falada en galego, con subtítulos en castelán) algúns dos que a viros: 9,3 de 10. É unha cousa que sempre nos encantou, que o público valore moito mais as películas que os xurados, por iso conseguimos mais “premios do público” que doutro tipo.

Por certo, este sábado, día 2 de novembro, ás 19:30 horas, exhibimos o noso último traballo que fala dos homes que habitaron a illa de San Simón, moi ao seu pesar, durante os anos da guerra civil e posteriores e que nos foron contando a súa vida a través de cartas. Moitos deles de Vilagarcía. O seu título, MENTRAS TEÑA MEMORIA, LEMBAREI.

REMOVENDO A TERRA pódese ver, en aberto, no canal de Youtube de O Faiado da Memoria (https://youtu.be/AI9aBMb_7h8?si=ouTSzWm9P4N3n5ZD)

 

 

ECOS DE CORTEGADA, o documental.

ECOS DE CORTEGADA

A illa de Cortegada é ese lugar, ao igual que a illa de San Simón, que sempre acabamos volvendo, una polas cuestións personais e a outra por Memoria que debemos lembrar. Aínda que nunca debemos esquencer a ningunha das dúas.

No 2016, e baixo os auspicios de Parques das illas atlánticas de Galicia, realizamos unha exposición sobre Cortegada no Salón de Plenos do Concello Vilagarcía de Arousa. Alí, xunto a unha ducia de paneis coas historias dos últimos poboadores da illa (que non colonos) puxemos unha serie de pantallas di vídeo cada un co seu documental. Este, que era o mais longo, era un deles e vai contando e visitando a illa da man de familiares daquela xente que vivira durante xeracións naquel espacio e que por unha “idea xenerosa” dos de sempre, acabáronlla expropiándolla para “regalarlla” ao rei Alfonso XIII.

O herdeiro deste rei, Juan, acabaríalla vendendo (que non devolvendoa) a unha empresa inmobiliaria para que a destrozase pero que non chegaría a poder facelo gracias á ponte que nunca se puido facer.

Agora vos podedes disfrutala na casa, tranquilamente.

HOMENAXE A PILAR BUHIGAS GARCÍA-REBOREDO

O noso agradecemento para sempre a Pilar Buhigas García Reboredo, tamén o noso cariño. Pilar foi, para nos, todo un apoio. Donante das marabillas fotográficas e audiovisuais, un legado único que en canto creamos o Faiado da Memoria depositou nas nosas mans. No vídeo vemos a Pilar muller, con Mon o seu amor de sempre, cos seus nenos. Pilar foi unha Nai feliz, grande, moi grande. Vémola cos outros seus amores: Os cans e os gatos! Sempre quedará nos nosos corazóns a súa positividade, a súa beleza, era tremendamente bonita, e a súa bondade. Gracias pola túa cercanía, pola túa entrega, por querernos. Nos levarémoste sempre no corazón e na memoria. Que o vento empuxe as súas velas sobre ese mar que amaba.

Festival de Cine no Casino de Vilagarcia

Recibimos unha lembranza, enviada por Benxamín Rey, de dúas noticias que fan referencia ao festival de cine de Vilagarcía de… fai 27 anos.

Naquel 1997, o certamen decano de Galicia cumplía 25 anos e debía haber unha exposición de fotos e cartaces sobre a súa andaina e os históricos da imaxe de Vilagarcía, Xesús Méndez, Tino Silva, Alejandro Granja e Rafa Sabugueiro, contaban a historia de como se desenvolveu e creou este festival que comenzou sendo de S8 e que hoxe se denomina CURTAS.

A segunda reportaxe é parte do noticiario do día despois a entrega de premios e alí, 11 anos antes de recalar de forma definitiva en Vilagarcía (e crear xunto a Margarita Teijeiro este espazo de O Faiado da Memoria) aparece un individuo, acompañado do seu fillo, quenes tiveron a ben ganar un dos premios dese ano, o concernente a ficción.

O vídeo é un dechado de imaxinación que se compensa admirablemente cun tempo acertado de duración: DOUS MINUTOS!!. Nen moito nin pouco, o xusto. Xa o puña no cartel da súa promoción “non parpadexe, pódese perder boa parte da película“.

Para que a cousa durase un pouquiño mais, este vídeo ía acompañado doutro que se subtitulaba “a curta que acompaña a longa”. A súa duración era acorde coa duración “desa longa”: SETE SEGUNDOS!!. Pois entre os dous alzáronse co premio.

E de que trataba? pois na entrevista que acompaña a reportaxe xa o anuncia ben claro e fai un “spoiler” en vez dun resume: “é un traballo profundo sobre a reencarnación”. Aí es ná! Con toda a modestia do mundo, a corazón aberto, sen medias tintas.

Pero, o bonito-bonito, é ver a entrega de premios e ver a quen sauda Gago naquela noite, preludio do fin do Fantasio, donde se estaban entregando os premios, quen tres anos despois caia baixo o empuxe inmobiliario.

O Muiño da Seca

No mes de Xullo do 2023, a peticion do Concello de Cambados, puxemos en valor a nivel audiovisual a historia oral do Muiño da Seca de Cambados. Celebrabamos de esta maneira os catrocentos anos de Historia do Muiño.

Iremos subindo os capitulos, este e o primeiro

ALIVIANDO A DOR

As veces o Sergas ten un detalle e en vez de curarnos nos di: “podíades facer…” E si, este é un dunha serie de traballos para a unidade da dor que elaboramos xunto a productora NOVA COMUNICACIÓN de José Luis García e que nos fixo circular por varios hospitais e farmacias da provincia de Coruña e Pontevedra. Podedes botarlle un ollo que é bastante instructivo. Pero non vos automediquedes.

O FAIADO DA MEMORIA

Un lugar que me ha ayudado a mantener viva la memoria de mis antepasados, que sabia a retazos pero compartirlo con otros que convivieron en el tiempo y lugar con ellos, ha enriquecido, mi pequeño faiado propio. Gracias
comentario de MILA CUERVO

Eduardo García González

Teño que decir que estiven escrutando o video . Si vos parades en miralo ben, vos podedes dar conta de que primeiro, parece que a feira sólo vai con él, pero despóis entróu Margarita é debo recoñecer que fixeron un video la mar de bonito. Me gustóu moito, porque se ve moi ben “o dúo” tan bonito que forman os dous. Quizá eu me puxen a “ver” o que outros non ven… En realidade, esta xente está tan “dentro” de nós, que non concebimos a vida co silencio eterno.
Necesitamos saber de éles para disfrutar dos seus éxitos, que son moitos. Ademáis, esta xente, non fai coma outros, éstos unen sempre, e disfrutan de todo éso que suele pasar nunha familia normal. Por eso nos queremos. Hasta meus netos preguntan pola nova familia de Vilagarcía. A éles tamén lles caen la mar de ben, porque non se ve ningún tipo de “teatro”, cando estamos xuntos. A pesares de que os 84 anos do vello “aquél”, hai que descontarlle dous. Eduardo G.G. 272014

1 2 5